Wanneer kinderen ruzie maken, zijn wij als volwassenen geneigd om ons daarmee te bemoeien. Ruzie maken hoort bij de ontwikkeling van een kind. Ze leren om een conflict op een goede manier op te lossen, zich in te leven op hoe een ander denkt of voelt, sociaalvaardiger te zijn. Hoe jonger een kind leert, hoe makkelijker het met conflicten om kan gaan.
Wanneer je als volwassene een kind probeert te beschermen zal het kind proberen om vaker zijn zin te krijgen, terwijl het ander kind de gedachte zal krijgen dat het altijd de schuld krijgt en het toch nooit goed doet.
Je kunt ook niet altijd oordelen wie er “fout” is geweest, omdat je het ontstaan van de ruzie niet hebt meegekregen of er zelf niet bij bent geweest. De interpretaties die we hebben, bewust of onbewust, zijn niet altijd eerlijk tegen over het kind.
Ook door beide partijen het naar hun zin te maken of door te schipperen of te vleien geeft een signaal dat toegeven de beste manier is. Een kind wat van nature al inschikkelijker is zal vaker toegeven en het onderspit delven.
Al deze manieren zijn goed bedoeld, maar gaan voorbij aan de behoefte van het kind en bevorderen de zelfstandigheid niet. Kinderen willen serieus genomen worden en zich belangrijk voelen.
Door de kinderen zelf een conflict te laten oplossen leren ze op een gelijkwaardige manier samen dingen op te lossen, door te delen of iets samen te doen, om beurten of juist iets anders te kiezen. In het begin kun je ze daarbij helpen door suggesties te doen. Een conflict is pas opgelost, wanneer beide partijen her ermee eens zijn. Door consequent bijvoorbeeld het speelgoed even weg te leggen waar beide kinderen mee willen spelen en dit weer tevoorschijn te halen wanneer ze een oplossing hebben gevonden, zal je merken dat kinderen ineens heel snel oplossingen zullen vinden. De ruzie is vaak weer snel vergeten doordat er samen naar oplossingen wordt gezocht.
Maar wat moet je dan doen?
Kinderen maar gewoon ruzie laten maken, tot hoe ver moet je het dan laten gaan!?
Het belangrijkste is om er achter te komen wat de behoeftes zijn van het kind.
Het kan een dieperliggend iets zijn, bijvoorbeeld jaloersheid.
De sleutel: Luister naar je kind en kijk verder dan het gedrag van je kind.
Wilt u meer weten over luisteren naar uw kind, neem dan vrijblijvend
contact op met 4kids2talk.
mailto:info@4kids2talk.nl ,bel: 06-51438833 of kijk op www.4kids2talk.nl
Hartelijke groet, Reevy Dalebout
4kids2talk.nl 
Helemaal mee eens Reevy! En wat ik dan nog het leukste vindt als er dan toch een ruzie is tussen twee kinderen en ze roepen mij er bij om te helpen, om vooral het overleg tussen hen mogelijk te maken ondanks alle boosheid of frustraties. Wonderlijk om dan te merken hoe goed kinderen in staat zijn om te wachten tot de ander klaar is met zijn verhaal omdat ze weten dat ze zelf ook aan bod komen. En al dan niet kinderen die er bij betrokken zijn te vragen naar een mogelijke oplossing en beiden na te vragen of de ruzie nu opgelost is. En dan te zien dat een van de kinderen alweer initiatief neemt in spel, en hup ze gaan weer aan de gang!