Mijn diepste wens

“Wat is jouw diepste wens?” Vraag ik aan een cliënt. “euh…” is het antwoord en vervolgens komt er een antwoord wat wij volwassene graag willen horen.

Vaak komen kinderen naar mij toe nadat ouders een hulpvraag bij mij hebben neergelegd. Hun kind geeft toe dat het op school niet zo lekker loopt, dat hij te druk is, brutaal tegen zijn ouders is enz. enz. Maar wat is nou de hulpvraag (lees: diepste wens) van het kind? Het kind wil zijn ouders graag ter wille zijn en wil goed gedrag laten zien, het wil zich geaccepteerd voelen. Het zit in de aard van het kind. Het ligt niet in zijn aard om tegendraads te zijn. Het gedrag is vaak een spiegel die ouders voorgezet krijgen, het is een reactie op wat zij ontvangen. Wanneer ik hier verder op filosofeer zou ik haast zeggen dat ouders naar een kindercoach zouden moeten i.p.v. het kind. Het mooiste zou natuurlijk zijn wanneer ouders en kind beiden willen veranderen en naar elkaar willen kijken en kunnen zeggen “Hé, als ik dit doe, dan doet mijn kind dat!” Ouders zijn hierin leidend. Zij zijn ten slotte de ouders en het kind is “maar” het kind, die neemt alles aan wat hem of haar voorgespiegeld krijgt.

Tijdens een eerste sessie wordt er bij mij een spel gespeeld. Voor mij is dit om duidelijk te krijgen wie het kind is en of ik mijn kindspecifieke concept voor behandeling goed in kaart heb. Voor het kind is de eerste sessie een moment om zichzelf eens goed te bekijken wie het is en waarom hij of zij bij de kindercoach is.

Tijdens de tweede sessie wordt er gekeken met behulp van een opstelling of de hulpvraag van het kind ook echt van het kind zelf is. Vaak wordt de hulpvraag die tijdens de kennismaking is uitgesproken vertaald naar wat het kind echt wil. Natuurlijk wil het dat mama en papa hem lief (liever) gaan vinden en natuurlijk doet hij stinkend zijn best om bij zo’n wildvreemde vrouw goed aangepast gedrag te laten zien. Maar pas wanneer het kind echt zijn diepste wens naar buiten brengt, komt er een beweging op gang wat niet meer stopt. En oh, wat is het mooi om te zien dat ouders met deze beweging mee willen gaan en dat ouders en kind hierin veranderen en naar elkaar toe groeien.

“Wat is jouw diepste wens?” vraag ik aan het kind. Het kind antwoord:”Mijn diepste wens is dat ik mezelf mag zijn en dat mijn mama en papa mij goed vinden zoals ik ben.” “Waar wil je dan aan werken?” “Ik wil werken aan nog beter mezelf zijn zodat ik en mama en papa nog trotser op mij kunnen zijn.”